قرارداد معاوضه یا سواپ (SWAP) چیست؟

سواپ (SWAP) رمزارز به رمزارز چیست؟

سواپ (swap) در لغت به معنای مبادله یا معاوضه است. در واقع روش معامله‌ای است که قدمت بسیاری دارد. در تاریخ اقتصاد این نوع معامله را با مبادله کالا با کالا می‌شناسیم که نوعی سواپ است.

در بازارهای مالی امروز نیز این روش معامله وجود دارد و در خیلی از معاملات یکی از طرفین مبلغی را برحسب اتفاقات و سود و ضررهایی متغیر مانند سود سهام و … برای معامله در نظر می‌گیرد که به این نوع دریافت و پرداخت، دریافت و پرداخت شناور گفته می‌شود. د قرارادهای swap پرداخت‌ها میتواند برای یک طرف شناور باشد، برای دو طرف شناور باشد یا اصلا برای هیچکدام از طرفین قرارداد شناور نباشد.

سواپ در قراردادهای ارزهای دیجیتال

در دنیای ارزهای دیجیتال نیز این معامه امکان پذیر است به این معنی که شما می‌توانید یک ارز دیجیتال را با نوع دیگری مبادله کنید (پرداخت مقداری ارز دیجیتال در ازای مقداری ارز دیجیتال دیگر).

کاربران ارزهای دیجیتال می‌توانند از طریق کیف پول شخصی خود و یا از طریق اکانت ترید (Trading Account)، سواپ کنند؛ سواپ از طریق اکانت ترید معامله سریعتری را ایجاد میکند و هزینه‌ها و کارمزدهای شبکه را در پی ندارد در حالی که انجام این نوع معامله از طریق کیف پول شخصی امنیت و حریم خصوصی بهتری به کاربر ارائه می‌دهد.

یکی از کیف پول‌هایی که از swap ارزهای دیجیتال پشتیبانی می‌کند تراست ولت (Trust Wallet) است؛ در این کیف پول می‌توانید از طریق swap و exchange ارزهای دیجیتال را به یکدیگر تبدیل کنید.

سوآپ (SWAP) نفت چیست؟

آنچه امروز به عنوان سوآپ در معاملات نفتی مطرح می شود به زبان ساده به این مفهوم است که دولت یا تجار بخش خصوصی، نفت یا گاز را در یک مرز کشور از همسایگان دریافت می کنند و در مرز دیگر به افراد مورد نظر آنان تحویل می دهند.قرارداد معاوضه یا سواپ (SWAP) چیست؟

به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ قرارداد سوآپ یا معاوضه یا تاخت نوعی از ابزار مشتقه است که در آن یک طرف قرارداد نسبت به معاوضه عواید ناشی از ابزار مالی خود با عواید ناشی از ابزار مالی طرف مقابل اقدام می‌کند. عواید چنین قراردادی بستگی به نوع ابزار مالی مورد معامله دارد.

سوآپ درلغت به معنای معامله پایاپای، معاوضه، عوض کردن، مبادله کردن، بیرون کردن، جایگزین کردن، جانشین کردن و در اصطلاح به این معنی است که یک کالا را از یک نقطه تحویل گرفته و دقیقا همان میزان کالا را در نقطه ای دیگر تحویل دهیم. برخی نیز سوآپ را اینگونه تعریف نموده اند که معامله سوآپ، مثل خرید یک سیب وفروش همزمان سیب دیگری برای تحویل درهفته آینده (آتی) است. برخی دیگر نیز گفته اند : قراردادهای متفاوتی برای انجام تجارت سوآپ وجود دارد که نوع متداول آن، دریافت کالا در یک نقطه وتحویل معادل آن در نقطه دیگری از جغرافیای مورد نظر است.

لازم به ذکر است تجارت سوآپ انواع مختلفی دارد که عبارتند از: سوآپ ارز، سوآپ انواع کالا (سوآپ پنبه، سوآپ گوگرد، آلومینیم و…) سوآپ نرخ بهره، سوآپ نرخ بازده کل، سوآپ دارایی، سوآپ نکول اعتباری(ریسک اعتباری)، سوآپ با سررسید ثابت. البته منظور از سوآپ دراین نوشتار، سوآپ نفت است و “آنچه امروز به عنوان سوآپ در معاملات نفتی مطرح می شود به زبان ساده به این مفهوم است که دولت یا تجار بخش خصوصی، نفت یا گاز را در یک مرز کشور از همسایگان دریافت می کنند و در مرز دیگر به افراد مورد نظر آنان تحویل می دهند.

می توان گفت معنی واقعی سوآپ، تحویل نفت در شمال کشور و تحویل نفت با همان کیفیت در جنوب کشور، به مقصد است. یکی از منابع سودآور شرکت نفت‌ایران، درآمدی است، که از سوآپ نفت عاید آن می‌شود. شرکت بازرگانی نفت ایران وظیفه سوآپ نفت را در ایران برعهده دارد، که بر این اساس، سه کشور تولیدکننده نفت خام آسیای مرکزی؛ یعنی: جمهوری آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان، بصورت روزانه نفت تولید شده را از طریق نفتکش‌های خود، در دریای خزر، به نماینده تجاری ایران که شرکت بازرگانی نفت ایران است، تحویل داده، سپس این شرکت مقدار معادل آن را، به خریداران نفت این سه کشور در خلیج فارس، تحویل می‌دهد.

در دهه ۱۹۹۰ وپس از فروپاشی شوروی سابق و استقلال یافتن کشورهای آسیایی مرکزی… ، مبادله نفت با ایران اهمیت پیداکرد. این کشورها برای توسعه اقتصادی خود ، به صادرات نفت خود نیاز مبرم داشتند. در صورتی که امکانات آنان جهت رساندن نفت خود به دست مصرف کنندگان در اروپا ، آسیا وآمریکا بسیارمحدود بود. بدین جهت در سال ۱۳۷۵ قراردادی بین ایران وقزاقستان به امضاء رسید که براساس آن روزانه ۴۰ هزار بشکه نفت خام سبک از قزاقستان تحویل پالایشگاه تبریز وتهران می شد و در عوض به همین مقدارنفت خام سبک ایران در خلیج فارس جهت شرکای تجاری قزاقستان تحویل آنان می شد.

تاثیرات سوآپ در حوزه اقتصادی

۱- شرایط سوآپ به ایران اجازه میدهد تا جهت دریافت نفت درشمال و صدور همان مقدار نفت در جنوب کارمزد و اجرت دریافت کند.

۲- صرفه جویی و در نتیجه کاهش زیاد هزینه حمل و نقل مواد نفتی در داخل کشور.

با این توضیح که نفت دریافتی در راستای عملیات سوآپ در مرزهای شمالی کشوردر مناطق نزدیک مرز مصرف می‌شود و به عوض آن از تولیدات کشور خودمان در مرزهای جنوبی تحویل مشتریان می گردد یعنی بجای آنکه نفت از مناطق نفت خیز جنوب به مناطق شمالی، آنهم باصرف هزینه های گزاف (ازجمله هزینه ایجاد خطوط لوله انتقال نفت در مسیر بسیار طولانی حدود ۱۸۰۰ کیلومتر از جنوب تا شمال و مصرف هزینه های دیگر از قبیل هزینه نصب ایستگاههای پمپاژ به جهت سربالایی بودن این مسیر تا شمال)، منتقل شود، همان نفت خریداری شده در شمال به مصارف داخل می رسد.

۳- شکوفایی اقتصادی مناطق محل عبور خطوط لوله (سوآپ) که امکانات زیادی براین مناطق فراهم می کند.

۴- گسترش روابط اقتصادی و دستیابی به بازار مصرف آن کشورها برای فروش محصولات داخلی.

۵- ایجاد اشتغال داخلی و توزیع درآمد و نیز بروز تعریف فعالیتهای تجاری مرتبط و جدید در راستای حفظ و تامین هرچه بیشتر منافع ملی.

۶- فراهم شدن موجبات تشویق سرمایه گذاران داخلی و خارجی نسبت به سرمایه گذاری در زمینه تجهیزات وتاسیسات زیربنائی برای ترانزیت سوخت.

تاثیر سوآپ در حوزه سیاسی – امنیتی

۱- فراهم شدن موجبات منافع بسیار سیاسی از طریق وابسته کردن کشورهای حوزه مرز شمالی کشوربه خود مان و در نتیجه تحکیم وتقویت روابط سیاسی و ثبات سیاسی در منطقه.

۲- تامین منافع سیاسی-امنیتی از طریق توسعه نفوذ در کشورهای صادرکنندگان نفت از مسیر ایران و تبدیل آنها به دوست که پیامد آن همگرائی و همکاری منطقه ای مناسب تر است.

۳- کاهش نفوذ و اثرگذاری شرکت های آمریکائی و اروپائی در گلوگاه ورود انرژی به شمال کشور و مسیرخزر (دریای مازندران) – خلیج فارس با حضورجدی شرکتهای ایرانی در منطقه مزبور و تجارت سوآپ.

اما یکی از مهم‌ترین انواع این نوع تجارت که در سرتاسر دنیا هم مطرح شده، سوآپ نفتی است. به زبان ساده به این مفهوم است که دولت یا تجار بخش خصوصی، نفت یا گاز را در یک مرز کشور از همسایگان دریافت کرده و در مرز دیگر به افراد موردنظر آنان تحویل می‌دهند.

موضوع سوآپ یا تعویض محصولات مشابه با استفاده از مزیت نسبی فاصله «مبادی تولید» تا «مراکز مصرف» این محصولات در بین کشورها امری شناخته‌شده و کاملاً جاافتاده است؛ به‌عبارت‌دیگر اصل «سوآپ محصولات»، موضوعی مورد اتفاق تمام بخش‌های کارشناسی در سطح جهان است و شرایط و قوانین ناظر بر آن کاملاً شناخته‌شده و بسط و توسعه‌یافته است.

ایران با توجه به اینکه یکی از پنج کشور حوزه خزر است، همچنین با نگاه به مرزهای دریایی که در دریای عمان و خلیج‌فارس دارد و نیز وضعیت مناسب مسیرهای انتقال نفت که از ایران می‌توانند عبور کنند، می‌تواند به‌عنوان یک مسیر ترانزیت مؤثر و باصرفه از حوزه دریای خزر به بازارهای جهانی مطرح شود.

از سوی دیگر جاذبه ایران به‌عنوان بازار نهایی نفت آسیای مرکزی و هم مکانی برای ترانزیت آن به لحاظ ثبات و امنیتی که در کشور وجود دارد، سبب رغبت کشورهای حوزه مازندران به سوآپ نفت و متعاقباً توجه ویژه به ایران شده است.

دریای خزر دارای مقادیر متنابهی نفت و گاز است و به دریای آزاد راه ندارد، بنابراین انرژی خزر باید از طریق لوله به بنادری که به دریا راه دارند، منتقل شود، از این‌رو ایران می‌تواند در انتقال این منابع سهمی داشته باشد.

ایران دارای مزیت‌هایی است که در صورت بهره‌برداری از آن‌ها می‌تواند منافع فراوانی را به دست آورد. برای آنکه این مزیت‌ها را بررسی کنیم٬ ابتدا لازم است مسیرهای کلی که برای انتقال خزر وجود دارد.

1 - مسیر شمالی که نفت و گاز قزاقستان و آذربایجان را از طریق دریای سیاه منتقل می‌کند و موردحمایت روسیه است.

2 - مسیر جنوبی منابع انرژی سه کشور را به خلیج‌فارس جهت صدور با کشتی‌های نفت‌کش منتقل می‌کند که موردحمایت ایران است.

3 - مسیر غربی نفت و گاز سه کشور حاشیه خزر را از طریق ترکیه و گرجستان (دریای سیاه) به اروپا منتقل می‌کند و موردحمایت ایالات‌متحده، ترکیه، آذربایجان و گرجستان است.

4 - مسیر جنوب شرقی منابع نفت و گاز ایران را به بندرها پاکستان، دریای عمان و هندوستان می‌رساند، افغانستان و پاکستان از این مسیر حمایت می‌کنند.

5 - مسیر شرقی نفت و گاز قزاقستان و ترکمنستان را به شرق چین منتقل می‌کند که چین از آن قرارداد معاوضه یا سواپ (SWAP) چیست؟ حمایت می‌کند.

6 - مسیر قزاقستان-ترکمنستان-ایران یا مسیر جنوبی که از این مسیر می‌توان نفت قزاقستان و ترکمنستان را به جزیره خارک در خلیج‌فارس با طی مسافت 930 مایل و ظرفیت روزانه یک میلیون بشکه منتقل کرد، این خط لوله 5.1 میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت و حق ترانزیت از آن نیز 3 دلار در هر بشکه خواهد بود. با توجه به اینکه در بیشتر قسمت‌های این مسیر، شبکه خط لوله نفت ایران وجود دارد، با تکمیل و توسعه آن‌ها با هزینه کمتری می‌توان خط لوله مذکور را راه‌اندازی کرد.

نقش ایران هم به‌عنوان بازار نهایی نفت آسیای مرکزی و هم مکانی برای ترانزیت آن، با توجه به ثبات و امنیت موجود در ایران، سوژه جذابی برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی نفتی بالقوه فراهم آورده است که کمتر نقطه‌ای برای انکار می‌گذارد.

سوآپ ارزی چیست؟

سوآپ (Swap) در معاملات که به آن سوآپ مالی می‌گویند در واقع قراردادی مشتقه است که بین دو طرف برای مبادله دو ابزار مالی صورت می گیرد. این روش معامله بین دو طرف برای معامله و مبادله هر نوع جنس یا اوراق بهاداری می تواند تعریف شود. یکی از انواع سوآپ ها که اخیرا نیز بواسطه توافق بین ایران و ترکیه بر سر سوآپ ارز و لیر مورد توجه قرار گرفته است، سوآپ ارز (Currency Swap Contracts) است که قرارداد معاوضه یا سواپ (SWAP) چیست؟ در زیر توضیح داده می‌شود.

قرارداد سوآپ نوعی قرارداد برای معاوضه جریان نقدی در آینده است. یک قرارداد سوآپ، تاریخ پرداخت و چگونگی محاسبه جریانات نقدی که باید پرداخت شوند را مشخص می کند. این جریانات نقدی در واقع ارزش آتی است که آنچه معامله می شود دارد. درخصوص سوآپ ارز رویه عمل بدین گونه است که دو طرف این معامله سوآپ ارز توافق می کنند که پرداخت های دوره ای در یک ارز مشخص را در یک دوره خاص(مثلا ماهانه، سالانه) داشته باشند تا بدهی طرف مقابل معامله سوآپ تمام شود. در عوض طرف دوم نیز می پذیرد که همین کار یعنی همین پرداخت ها را برای طرف اول معامله سوآپ داشته باشد.

تعبیر دیگر از سوآپ ارز این است که دو معامله نقدی و سلف ارز بطور همزمان صورت می پذیرد و در واقع هدف این است که ریسک های مربوط به معامله و نوسانات نرخ ارز دو طرف معامله مدیریت شود. یعنی به جای اینکه ارز دو کشور با یک نرخ در زمان حال بصورت نقدی معامله شود و با نرخ دیگری بصورت سلف، با در نظر گرفتن یک نرخ متوسط و پرداخت های دوره ای ارز دو طرف معامله این نوسانات نرخ ارز و ریسک های آن مدیریت شده و متعادل می شوند.

معامله سوآپ ارز سه طرف معامله دارد که با مثال زیر برای یک معامله سوآپ روش کار معامله سوآپ ارز مشخص می شود:

مشتری “الف” در تاریخ معینی با پرداخت ۲۰۰۰ یورو مبلغ ۲۲۰۰ دلار از بانک “ب” در یک معامله نقدی خریداری می‌کند. مدیران مالی بانک “ب” برای حفظ سبد دارایی‌های ارزی، باید مقدار دلار فروخته شده را برگردانند. این مقصود را بانک “ب” با انجام یک معامله سلف دلار با طرف سوم با یک نرخ معین با سررسید معین دیگری یعنی چند ماه بعد دنبال می‌کند. مجموعه این معامله طی یک سلسله محاسبات با نرخ های معین و به صورت یکجا صورت می پذیرد. در این معامله، بانک “ب” ضمن به دست آوردن سود حاصل از فروش دلار، با انجام خرید سلف، ارز خود را از ریسک تغییر ارزش دلار محافظت می کند.

قرارداد سوآپ ارزی (Currency SWAP) چیست؟ / کاهش هزینه‌های دستیابی به سرمایه‌های خارجی با مبادله ارزی

قرارداد سوآپ ارزی (Currency SWAP) چیست؟ / کاهش هزینه‌های دستیابی به سرمایه‌های خارجی با مبادله ارزی

جدیدترین اخبار، تصاویر و فیلم‌ها از دانشجویان و دانشگاه‌های سراسر کشور

مهرداد حاجی زاده فلاح؛ مدرس علوم بانکی دانشگاه در یادداشتی اختصاصی برای گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو درباره قرارداد سوآپ ارزی نوشت: قرارداد مبادله ارزی (که به آن معامله ارز مبادله ای نیز گفته می شود) قراردادی مشتق شده بین دو طرف است که شامل مبادله پرداخت سود و همچنین مبادله مبالغ اصلی در موارد خاص است که با ارزهای مختلف انجام می شود. اگرچه قراردادهای مبادله ارزی معمولاً به معنی مبادله مبالغ اصلی است ، اما برخی از مبادلات ممکن است فقط به انتقال سود پرداختی نیاز داشته باشند.

قرارداد سوآپ

سواپ در لغت به‌معنای معامله پایاپاى، معاوضه، عوض‌کردن، مبادله‌کردن و جانشین‌کردن آمده و در اصطلاح، توافقی بین دو طرف برای معاوضه جریان نقدی در آینده (با دو نوع پرداخت متفاوت) است. اولین سواپ در سال ۱۹۸۱ میلادی بین شرکت IBM و بانک جهانی صورت گرفت. هرچند سابقه طراحی و ابداع سوآپ (swaps) نسبت به سایر مشتق‌های مالی کمتر است، اما اهمیت آن کم نیست. به عبارت دیگر، چنانچه اندازه بازار سوآپ را موردتوجه قرار دهیم، شاید بتوان آن را نسبت به سایر مشتق‌های مالی پراهمیت‌تر دانست. درواقع، سوآپ توافقی است بین دو طرف تا مجموعه‌ای از جریان‌های نقدی آتی را با یکدیگر معاوضه کنند. در اکثر مواقع، یک‌طرف سواپ مبالغی را برحسب یک متغیر تصادفی نظیر نرخ بهره، نرخ ارز، بازده سهام و یا قیمت یک کالا پرداخت می‌نماید. این پرداخت‌ها به پرداخت‌های متغیر (variable) یا شناور (floating) موسوم است. طرف دیگر سوآپ ممکن است مبالغی را به صورت ثابت و یا شناور بر پایه‌یک متغیر تصادفی دیگر پرداخت نماید. در حالی‌که در قراردادها و پیمان‌های آتی و اختیار معامله از عبارت خریدار و فروشنده برای طرفین معامله استفاده می‌گردد، در مورد سوآپ چنین ادبیاتی چندان رایج نیست. در عوض، در سواپ یک‌طرف معامله به عنوان پرداخت‌کننده برحسب نرخ شناور و طرف دیگر به عنوان پرداخت‌کننده برحسب نرخ ثابت شناخته می‌شود. البته، در برخی از قراردادهای سوآپ، هر دو طرف معامله برحسب نرخ شناور به طرف مقابل پرداخت می‌نمایند.

آنالیز قراردادهای مبادله ارز

یک مبادله ارزی شامل دو جریان پرداخت سود ثابت یا شناور است که با دو ارز صورت می گیرد. انتقال پرداخت سود در تاریخ های از پیش تعیین شده رخ می دهد. علاوه بر این ، اگر طرفین مبادله قبلاً مبادله مبالغ اصلی را قبول کرده باشند ، این مبالغ نیز باید در تاریخ سررسید با همان نرخ ارز مبادله شوند.

مبادله ارز در درجه اول برای جلوگیری از خطرات احتمالی مرتبط با نوسانات نرخ ارز و یا به دست آوردن نرخ بهره پایین تر وام با ارز خارجی است. مبادله معمولاً توسط شرکتهایی که در کشورهای مختلف فعالیت می کنند استفاده می شود. به عنوان مثال ، اگر شرکتی در خارج از کشور تجارت می کند ، در عوض قرض گرفتن پول از یک بانک خارجی ، معمولاً از سوآپ ارزی برای بازیابی نرخ های وام مطلوب تر در ارز محلی خود استفاده می کند. به عنوان مثال ، ممکن است یک شرکت با ارز داخلی وام بگیرد و با یک شرکت خارجی قرارداد سوآپ منعقد کند تا نرخ سود مطلوب تری از ارز خارجی را بدست آورد که در غیر اینصورت در دسترس نیست.

مکانیزم قراردادهای سوآپ ارز چگونه است؟

برای درک سازوکار قراردادهای مبادله ارزی ، به مثال زیر توجه کنید:

شرکت A یک شرکت مستقر در ایالات متحده است که قصد دارد فعالیت خود را در اروپا گسترش دهد. شرکت A برای تأمین مالی توسعه اروپا به ۸۵۰،۰۰۰ یورو نیاز دارد.

از طرف دیگر ، شرکت B یک شرکت آلمانی است که در ایالات متحده فعالیت می کند. شرکت B می خواهد شرکتی را در ایالات متحده خریداری کند تا تجارت خود را متنوع کند. برای معامله خرید شرکت به ۱ میلیون دلار آمریکا نیاز دارد.

نه شرکت A و نه شرکت B پول کافی برای تأمین اعتبار پروژه های مربوطه خود ندارند. بنابراین، هر دو شرکت به دنبال به دست آوردن بودجه لازم از طریق تأمین مالی بدهی خواهند بود. شرکت A و شرکت B ترجیح می دهند با ارزهای داخلی خود وام بگیرند (که با نرخ بهره کمتری می توان وام گرفت) و سپس با یکدیگر توافق نامه مبادله ارز را انجام دهند.

مبادله ارزی بین شرکت A و شرکت B را می توان به روش زیر طراحی کرد. شرکت A با اعتبار ثابت ۳‌.۵٪ از بانک A خط اعتباری معادل ۱ میلیون دلار دریافت می کند. در همان زمان ، شرکت B مبلغ ۸۵۰.۰۰۰ یورو از بانک B با نرخ بهره شناور ۶ ماهه LIBOR وام می گیرد. شرکت ها تصمیم می گیرند با یکدیگر توافق نامه مبادله ای ایجاد کنند.

طبق توافق ، شرکت A و شرکت B باید مبالغ اصلی (۱ میلیون دلار و ۸۵۰.۰۰0 یورو) را در ابتدای معامله مبادله کنند. علاوه بر این، طرفین باید پرداخت سود را به صورت نیمه سالانه مبادله کنند.

شرکت A باید به شرکت B نرخ بهره با نرخ شناور یورو را پرداخت کند ، در حالی که شرکت B با نرخ ثابت دلار پرداختی را به دلار آمریکا به شرکت A پرداخت خواهد کرد. در تاریخ سررسید، شرکت ها مبالغ اصلی را با همان نرخ (۱ دلار = 0.85 یورو) بازپرداخت می کنند.

انواع قراردادهای مبادله ارز

مشابه سوآپ نرخ بهره ، سوآپ ارزی را می توان بر اساس انواع پایه های قرارداد طبقه بندی کرد. انواع معمول سوآپ ارزی شامل موارد زیر است:

۱. ثابت در برابر شناور

یک پایه مبادله ارزی نشان دهنده جریان پرداخت های نرخ بهره ثابت است در حالی که پای دیگر جریان پرداخت نرخ بهره شناور است.

۲. شناور در برابر شناور (مبادله مبنا)

مبادله شناور در مقابل شناور معمولاً به عنوان مبادله مبنایی شناخته می شود. در مبادله مبنایی ، هر دو پایه مبادله هر دو نشان دهنده پرداخت نرخ بهره شناور است.

۳. ثابت در مقابل ثابت

هر دو جریان قرارداد تعویض ارز شامل پرداخت های ثابت نرخ بهره است.

به عنوان مثال ، هنگام انجام مبادله ارزی بین USD به CAD ، طرفی که تصمیم به پرداخت نرخ بهره ثابت برای وام CAD می گیرد می تواند آن را با نرخ بهره ثابت یا شناور در USD مبادله کند. مثال دیگر مربوط به نرخ شناور است. اگر یک طرف بخواهد نرخ شناور وام CAD را مبادله کند ، می تواند آن را با نرخ ثابت یا شناور در دلار نیز معامله کند. پرداخت نرخ بهره به صورت سه ماهه یا نیمه سالانه محاسبه می شود.

قیمت سوآپ ارزی چگونه است؟

قیمت گذاری به عنوان مقداری براساس اسپرد LIBOR +/- بیان می شود که براساس ریسک اعتباری بین طرف های مبادله است. LIBOR نرخ بهره محکمی تلقی می شود که بانک های بزرگ جهانی برای وام های کوتاه مدت در بازار بین بانکی به یکدیگر وام می دهند. این اسپرد از ریسک اعتباری ناشی می شود ، و معمولا حق بیمه ای است که براساس احتمال توانایی طرف برای بازپرداخت بدهی ای که با بهره خود قرض گرفته اند.

مزایای توافقنامه مبادله ارز بین کشورها

مبادله نرخ بهره شامل مبادله جریان وجوه نقد بین دو طرف بر اساس پرداخت سود برای مقدار مشخصی از سرمایه است. در مورد مبادله نرخ بهره ، اصل مبادله نمی شود. در عوض، میزان سرمایه برای هر دو قسمت ارز یکسان است و یک پرداخت ثابت اغلب با یک پرداخت متغیر مرتبط با نرخ بهره به طور معمول لیور مبادله می شود. LIBOR نرخ محکمی است که در آن بانك ها صندوق های سرمایه گذاری متقابل را برای وام های كوتاه مدت وام می دهند.

پرداخت سود در طول عمر سوآپ

این نشان دهنده مجموعه ای از قراردادهای آتی ارز در طول مدت قرارداد سوآپ است. قرارداد به طور کلی با همان نرخ ارز که نرخ نقدی در ابتدای سوآپ استفاده شده تنظیم می شود. برای جلوگیری از وضعیت نامطلوب نرخ ارز ، دو تاجر یا کشور قرارداد ارزی بین خود منعقد می کنند. مبادله ارزی غالباً به عنوان “مبادله متقابل” شناخته می شود و برای همه اهداف، اساساً هر دو یکسان هستند. اما ممکن است تفاوت های جزئی وجود داشته باشد.

از نظر فنی ، مبادله میان موضوعی همان مبادله FX است ، به استثنای دو طرف که در طول دوره مبادله، سود وام ها و همچنین مبالغ سرمایه را در آغاز و پایان. مبادله های FX ممکن است شامل پرداخت سود نیز باشد، اما همه اینها را شامل نمی شوند. مبادله های ارزی به همان روشی که مبادله نرخ بهره انجام می شود ، ارزیابی و ارزش گذاری می شوند. با استفاده از تجزیه و تحلیل جریان نقدی به روز شده، واحد پول هند هنوز بیش از حد ارزش گذاری شده است و انتظار می رود که بیشتر کاهش یابد، بنابراین نرخ ارز ثابت به نفع هند خواهد بود و خطرات مرتبط با FOREX را کاهش می دهد.

در طول مدت معامله می توان در هر زمان معامله ارزی را منعقد کرد، از آنها برای پوشش دادن استفاده می شود. توافق نامه دو جانبه ارز همچنین ذخایر ارزی هند (FOREX) را افزایش می دهد. ذخایر FOREX هند از اوج ۴۲۶.۰۸ میلیارد دلار در آوریل ۲۰۱۸ کاهش یافته است. این به این دلیل است که RBI ذخایر دلار آمریکا را برای محدود کردن استهلاک روپیه فروخته است. با توافق نامه مبادله Swea ، هند هر زمان که بخواهد ۷۵ میلیارد دلار سرمایه خارجی اضافی خواهد داشت.

کاهش هزینه های دستیابی به سرمایه های خارجی

مبادله ارز و نرخ بهره به شرکت ها امکان می دهد تا به طور موثرتری در بازارهای جهانی پیمایش کنند. مبادله ارز و نرخ بهره دو طرف را گرد هم آورده است که در بازارهای مختلف دارای مزیت هستند. به طور کلی ، سوآپ نرخ بهره و مبادله ارزی دارای مزایای یکسانی برای یک تجارت است. این شکل از مبادله ممکن است شامل مبادله پرداخت های سود ثابت برای وامی باشد که با یک ارز در برابر پرداخت های ثابت بابت یک وام معادل با ارز دیگر انجام می شود. در این حالت نیازی به مبادله مبلغ واقعی سرمایه نیست. در مقطعی ممکن است ارز دیگری در محل با ارز مورد نظر مبادله شود ، اما مبالغ اصلی همیشه در پایان مبادله مبادله می شود. دولت چین در حال تقویت سیاست داخلی سازی RMB با توافقنامه مبادله است. از سال ۲۰۰۸ ، توافقنامه مبادله دوجانبه با کشورهای مختلف از جمله کره جنوبی ، سنگاپور ، اندونزی ، هند ، روسیه و نیجریه منعقد کرده است. به عنوان یک قاعده کلی ، بانک قرارداد معاوضه یا سواپ (SWAP) چیست؟ های جهانی به عنوان واسطه در توافق نامه تسویه حساب ارز عمل می کنند. آنها همچنین ممکن است در ازای دریافت ارز ، طرف مقابل باشند تا از قرار گرفتن در معرض کلی آنها ، به ویژه در معرض خطرات ارزی جلوگیری کنند.

منبع خبر

قرارداد سوآپ ارزی (Currency SWAP) چیست؟ / کاهش هزینه‌های دستیابی به سرمایه‌های خارجی با مبادله ارزی
snn.ir

سوآپ ارزی چیست؟

قرارداد سوآپ نوعی قرارداد برای معاوضه جریان نقدی در آینده است که در آن تاریخ پرداخت و چگونگی محاسبه جریانات نقدی که باید پرداخت شوند، مشخص است.

به گزارش پایگاه خبری سرمایه گذاری آنلاین،سوآپ (Swap) در معاملات که به آن سوآپ مالی می‌گویند در واقع قراردادی مشتقه است که بین دو طرف برای مبادله دو ابزار مالی صورت می گیرد. این روش معامله بین دو طرف برای معامله و مبادله هر نوع جنس یا اوراق بهاداری می تواند تعریف شود. یکی از انواع سوآپ ها که اخیرا نیز بواسطه توافق بین ایران و ترکیه بر سر سوآپ ارز و لیر مورد توجه قرار گرفته است، سوآپ ارز (Currency Swap قرارداد معاوضه یا سواپ (SWAP) چیست؟ Contracts) است که در زیر توضیح داده می‌شود.

قرارداد سوآپ نوعی قرارداد برای معاوضه جریان نقدی در آینده است. یک قرارداد سوآپ، تاریخ پرداخت و چگونگی محاسبه جریانات نقدی که باید پرداخت شوند را مشخص می کند. این جریانات نقدی در واقع ارزش آتی است که آنچه معامله می شود دارد. درخصوص سوآپ ارز رویه عمل بدین گونه است که دو طرف این معامله سوآپ ارز توافق می کنند که پرداخت های دوره ای در یک ارز مشخص را در یک دوره خاص(مثلا ماهانه، سالانه) داشته باشند تا بدهی طرف مقابل معامله سوآپ تمام شود. در عوض طرف دوم نیز می پذیرد که همین کار یعنی همین پرداخت ها را برای طرف اول معامله سوآپ داشته باشد.

تعبیر دیگر از سوآپ ارز این است که دو معامله نقدی و سلف ارز بطور همزمان صورت می پذیرد و در واقع هدف این است که ریسک های مربوط به معامله و نوسانات نرخ ارز دو طرف معامله مدیریت شود. یعنی به جای اینکه ارز دو کشور با یک نرخ در زمان حال بصورت نقدی معامله شود و با نرخ دیگری بصورت سلف، با در نظر گرفتن یک نرخ متوسط و پرداخت های دوره ای ارز دو طرف معامله این نوسانات نرخ ارز و ریسک های آن مدیریت شده و متعادل می شوند.

معامله سوآپ ارز سه طرف معامله دارد که با مثال زیر برای یک معامله سوآپ روش کار معامله سوآپ ارز مشخص می شود:

مشتری "الف" در تاریخ معینی با پرداخت 2000 یورو مبلغ 2200 دلار از بانک "ب" در یک معامله نقدی خریداری می‌کند. مدیران مالی بانک "ب" برای حفظ سبد دارایی‌های ارزی، باید مقدار دلار فروخته شده را برگردانند. این مقصود را بانک "ب" با انجام یک معامله سلف دلار با طرف سوم با یک نرخ معین با سررسید معین دیگری یعنی چند ماه بعد دنبال می‌کند. مجموعه این معامله طی یک سلسله محاسبات با نرخ های معین و به صورت یکجا صورت می پذیرد. در این معامله، بانک "ب" ضمن به دست آوردن سود حاصل از فروش دلار، با انجام خرید سلف، ارز خود را از ریسک تغییر ارزش دلار محافظت می کند.